Tomasz Dworek
31 MARCA Słońce w znaku Barana
Święto narodowe Malty – rocznica opuszczenia wyspy przez wojska brytyjskie
Autonomia Palestyńska – Święto Ziemi
Urodzeni 31 marca są inteligentni, błyskotliwi a także optymistycznie nastawieni do życia. Reagują na każdą zmianę sytuacji, nic nie ujdzie ich uwadze. Najbardziej wierzą w to, co sami robią lub mówią. W kontaktach międzyludzkich są delikatni i subtelni, w miłości bardzo zaangażowani. Ich wadą jest słaba wola, bezkrytyczne naśladownictwo oraz pozowanie na znawców w różnych dziedzinach nauki i sztuki.
Cytaty:
– Mało kocha ten, kto potrafi wyrazić słowami, jak bardzo kocha. Dante Alighieri
– Doskonałość nie należy do naszego świata. Jest czymś innym niż ten świat, przychodzi skądinąd. Mircea Eliade
– Miłość to dwie dusze w jednym ciele, przyjaźń – to jedna dusza w dwóch ciałach. Tadeusz Kotarbiński
– Prawo Murphy’ego: Aby otrzymać pożyczkę najpierw musisz udowodnić, że jej nie potrzebujesz.
KALENDARIUM POZNAŃSKIE
1824 Urodził się Leon Wegner, ekonomista, historyk, jeden z twórców Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
W 1849 ukończył prawo na Uniwersytecie Wrocławskim. Po studiach powrócił do Poznania i podjął prywatną praktykę adwokacką. Bronił oskarżonych o udział w rewolucji 1848. W latach 1870 – 1873 był zatrudniony jako syndyk (rzecznik prawny) Bazaru Poznańskiego, dla którego opracował ustawę Spółki Akcyjnej Bazaru (1872).
Aktywnie uczestniczył w życiu społecznym miasta. Był członkiem dyrekcji Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego, członkiem rady miejskiej Poznania, kilkakrotnym posłem na sejm pruski (po raz pierwszy wybrany w 1854). Należał do grona współtwórców Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, jako pierwszy pełnił funkcję sekretarza generalnego (1857-1868)
1880 Zmarł Henryk Wieniawski, skrzypek i kompozytor, profesor konserwatoriów w Petersburgu i Brukseli, jeden z najwybitniejszych skrzypków 2 połowy XIX wieku.
Po nauce gry na skrzypcach w Lublinie, został przyjęty do wieku 8 lat, do konwersatorium w Paryżu, które ukończył w 1846 roku z pierwszą nagrodą. Jego wielki talent zaprocentował, w latach 1860-1871 został nadwornym skrzypkiem w Petersburgu, prowadził klasę gry skrzypcowej w konwersatorium. Jako wirtuoz cieszył się ogromnym powodzeniem, uchodząc za następcę N. Paganiniego.
Jego tajemnica wspaniałej gry polegała na łatwości w pokonywaniu trudności technicznych, w połączeniu z interpretacją pełną muzykalności, temperamentu, liryzmu i poezji. Tworzył głównie kompozycje skrzypcowe m.in. Legenda, Polonez D-dur, Kujawiak, Fantazje na tematy z opery „Faust”. (ur. 20.07.1835).
Od 1935 roku odbywa się co 5 lat (z wyjątkiem okresu okupacji) Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, przeznaczony dla skrzypków do 30 roku życia. Pierwszy konkurs odbył się z inicjatywy Adama Wieniawskiego, bratanka słynnego skrzypka, w Warszawie. Drugi konkurs miał miejsce dopiero w 1952 r. w Poznaniu, gdzie do dziś odbywają się kolejne jego edycje.
19 października 2011 na hotelu Bazar odsłonięto pamiątkową tablicę upamiętniającą postać wybitnego wirtuoza skrzypiec i kompozytora.
Uroczystego odsłonięcia, wykonanej z brązu, tablicy z okolicznościową treścią dokonał Maxim Vengerov, przewodniczący jury trwającego w Poznaniu konkursu im. Henryka Wieniawskiego.
W treści informacji uwiecznionej na tablicy można przeczytać m.in.: „W tym hotelu mieszkał i koncertował w latach 1854-1878 kompozytor i wirtuoz skrzypiec Henryk Wieniawski z bratem Józefem” oraz „Wasze melodyje w duszach pieszczone, trwać będą w sercach Wielkopolany”
1888 We Lwowie urodził się Alfred Ohanowicz, prawnik cywilista, profesor, senator, działacz społeczności ormiańskiej.
W latach 1910–1919 pracował w Prokuratorii Skarbu, później Prokuratorii Generalnej RP we Lwowie. Brał czynny udział w obronie Lwowa w 1918. Od czerwca 1919 stał na czele Katedry Prawa Cywilnego Uniwersytetu Poznańskiego. W latach (1928–1933) członek Trybunału Kompetencyjnego.
W latach 1930–1935 był senatorem III kadencji z ramienia BBWR. We wrześniu 1939 aresztowany przez hitlerowców. W latach 1940–1944 przebywał w Warszawie, uczestnicząc w tajnym nauczaniu. Od 1945 wykładał prawo cywilne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W latach 1945–1960 dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego (przemianowanego w 1955 na Uniwersytet im. Adama Mickiewicza). W 1965 uzyskał tytuł doktora honoris causa tej uczelni. Filister honorowy Korporacji Masovia. Zmarł 21 marca 1984 w Poznaniu.
1905 (piątek) Ukazał się ostatni numer Kuriera Poznańskiego (red. K. Zimmermann). Ostatni dzień Kuryera Poznańskiego nadszedł. Za parę godzin rozrzuci składacz pojedyncze czcionki z nagłówka, w których 33 lata stały pisał na pierwszej stronie redaktor gazety.
Kurier Poznański – dziennik informacyjno-polityczny założony w Poznaniu w 1872 przez Ludwika Merzbacha. W początkowej fazie organ ultramontanów, ściśle związany z Kościołem katolickim, postulował pracę organiczną i lojalizm wobec Cesarstwa Niemieckiego. Zwalczał socjalizm, liberalizm i warszawski pozytywizm. Redagowany m.in. przez Teodora Żychlińskiego i Antoniego Kanteckiego. W końcu XIX w. przejęty przez liberalnych ziemian (A. Chłapowski, M. Mielżyński, F. Morawski, A. Żółtowski). W 1906 przejęty przez Narodową Demokrację, prowadzony przez Mariana Seydę i Ksawerego Zakrzewskiego (współzałożyciela dziennika).
1913 W Innsbrucku urodził się Egon Naganowski, poznański pisarz i tłumacz.
Jego pierwszym językiem był niemiecki, po polsku zaczął mówić dopiero, gdy tuż po zakończeniu I wojny światowej jego rodzice przenieśli się do Grudziądza. W latach 1932-1939 studiował na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie ukończył dwa kierunki: filologię polską i germańską. Pracował w Polskim Związku Zachodnim w Poznaniu, a następnie od 1950 roku w Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia, początkowo w redakcji literackiej, a w końcu jako zastępca redaktora naczelnego. Autor biografii Jamesa Joyce’a i Roberta Musila.
Był uczestnikiem Powstania Warszawskiego, ranny w czasie Poznańskiego Czerwca ’56. Działacz “Solidarności”. Zwolniony z pracy w radiu z przyczyn politycznych.
Działał w Związku Literatów Polskich i Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich. Zadebiutował w 1937 roku. Najważniejsze jego książki to “Telemach w labiryncie świata” (biografia Joyce’a ), “Magiczny klucz”, “Podróż bez końca”. W swoim dorobku miał też ok. 500 esejów i kilkadziesiąt tłumaczeń. Nagrodzony: Nagrodą Pen-Clubu, Nagrodą Inner Nations i Nagrodą Artystyczna Miasta Poznania
1924 W odmętach Warty śmierć poniósł kapitan Czesław Pobóg-Prusinowski. Stał on na czele formacji saperów (dowódca 14. baonu saperów), która przyszła na pomoc miastu i jego mieszkańcom podczas powodzi.
Nie miał nawet 31 lat. Dwa dni po jego śmierci, kiedy ciało topielca nie było jeszcze odnalezione, “Kurier Poznański” zreferował okoliczności jego śmierci.
Tragedia rozegrała się w rejonie zalanej Drogi Dębińskiej, na wysokości dawnego ogrodu rozrywkowego “Nowa Ameryka”. Wezwany telefonicznie na pomoc przez klub sportowy “Warta” Prusinowski, właśnie tamtędy puścił się na koniu wpław przez nurt powodziowy. Chciał pomóc trzem kolegom saperom, których wichura i silny wir rzeczny wyrzuciły z łódki. Wcześniej pomagali oni cywilnym powodzianom. Akcja była bardzo dramatyczna. Fale wzburzonej rzeki przewróciły konia z dosiadającym go kapitanem. Niestety, oficer utonął, a koń wypłynął po chwili i uratował się. Tymczasem zagrożeni utonięciem trzej saperzy zdołali wdrapać się na słup telegraficzny, który jednak po chwili został przewrócony i porwany przez prąd rzeczny. Do trzech saperów dotarli inni żołnierze i uratowali ich. Jednego trzeba było reanimować.
Przez wiele dni zwłok bohaterskiego kapitana nie można było odnaleźć. Tragiczne zdarzenie na najniższej terasie zalewowej poznańskiej Wildy poruszyło całe miasto.
Ciało Czesława Pobóg-Prusinowskiego Warta wyrzuciła po ponad dwóch tygodniach około 200 metrów poniżej miejsca utonięcia oficera. Podczas powodzi w 1924 r. Warta na wodowskazie osiągnęła rekordową wartość 6,38 metra. Po ustabilizowaniu sytuacji rozpoczęto w Poznaniu inwestycje przeciwpowodziowe, mające uchronić miasto przed falą powodziową rzędu 7,20 m. Do dziś są one częścią ochrony przeciwpowodziowej miasta. Jego grób, jeden z najbardziej okazałych znajduje się na cmentarzach zajmujących stok poznańskiej Cytadeli. [Źródło: Adam Suwart, Nagrobek bohaterskiego sapera, na http://www.poznan.pl/mim/bm/news/nagrobek-bohaterskiego-sapera,122084.html]
Żołnierze podczas budowy tamy przy ul. Karmelickiej w okolicach kościoła Bożego Ciała – 2 kwietnia 1924, fot R.S Ulatowski / Cyryl
1931 Poznańska fabryka Beiersdorfa rozpoczyna produkcję. W latach 30-tych była jedną z największych fabryk niemieckiego koncermu w Europie.
1948 Urodził się Albert (Al.) Gore, amerykański polityk, 45 vice-prezydent Stanów Zjednoczonych za kadencji Bila Clintona, laureat pokojowej Nagrody Nobla.
W 2008 roku uhonorowany tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Według senatu uczelni, Al Gore walnie przyczynił się do pogłębienia świadomości ekologicznej mieszkańców Ziemi.
Gore podjął się zadania najtrudniejszego: zwrócenia uwagi ludzkości, a przede wszystkim społeczeństwom i rządom krajów rozwiniętych, na konieczności przemyślenia dotychczasowych priorytetów i poszukiwania tego, co umownie określa się mianem rozwoju zrównoważonego – mówił na uroczystości promotor doktoratu prof. Józef Orczyk.
1979 W Poznaniu urodził się Tomasz Bajer, aktor, który w filmie Chłopaki nie płaczą wcielił się w rolę Laski.
Ukończył I Prywatne Anglojęzyczne Liceum Ogólnokształcące, rozpoczął studia w katedrze filozofii na Uniwersytecie Adama Mickiewicza. Kiedy pojawił się na planie komedii Lubaszenki miał 21 lat i żadnego przygotowania aktorskiego. Mimo to jego Laska skradł cały film bardziej doświadczonym Maciejowi Stuhrowi czy Michałowi Milowiczowi.
Obecnie miesza w Australii. Laska praktycznie zajmuje się tym, o czym marzył w filmie – podróżuje prawie jak Tony Halik. Na Antypodach pływa na surfingu i prowadzi bloga „Laska na fali” na kinoradio.pl. Na Australii jednak nie zamierza poprzestać. Swoje wpisy opiera na formule swojej postaci z „Chłopaków nie płaczą” (2000).
ZDARZYŁO SIĘ 31 MARCA
1596 Urodził się Rene Descartes – Kartezjusz, francuski filozof i matematyk. Przedstawiciel racjonalizmu oraz prekursor geometrii analitycznej. Jest autorem słynnego zdania “Myślę, więc jestem”.
1732 Urodził się Joseph Haydn, kompozytor austriacki, najstarszy z klasyków wiedeńskich.
1836 Ukazał się pierwszy odcinek “Klubu Pickwicka” Charlesa Dickensa. Następne były drukowane co miesiąc.
1880 W amerykańskim mieście Wabash zainstalowano pierwsze w historii elektryczne oświetlenie ulic, były to lampy o mocy ponad 4000 świec.
1886 Urodził się Tadeusz Kotarbiński, jeden z najwybitniejszych polskich logików i filozofów.
Był twórcą tzw. reizmu i prakseologii – ogólnej teorii sprawnego działania. Zajmował się także logiką i etyką niezależną, dążąc do stworzenia systemu etycznego, wolnego od zależności religijnych i ideologicznych, zbudowanego na wzorcu „spolegliwego opiekuna” Autor dzieł; „Traktat o dobrej robocie”, „Medytacje o życiu godziwym”. (zm. 3.10.1981).
1889 Odbyło się oficjalne otwarcie ponad 300 metrowej wieży Eiffla. Podczas otwarcia projektant Alexandre Eiffel umieścił na jej szczycie flagę francuską; do ery wież telewizyjnych była to największa wieża świata.
1893 Amerykanin Whitcomb Judson wymyślił zamek błyskawiczny.
1900 We Francji uchwalono ustawę o pracy kobiet i dzieci, ograniczającą ich czas pracy do 11 godzin dziennie.
1917 Zakończyła się duńska administracja na sprzedanej USA Duńskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej (dziś Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych).
1943 Urodził się Christopher Walken, aktor amerykański. Zdobywca Oskara dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1978, za rolę w Łowcy jeleni Michaela Cimino. Z racji swej specyficznej urody z reguły obsadzany w rolach psychopatów, szaleńców i ludzi pozostających na marginesie życia.
1946 W Nisku urodziła się Elżbieta Jaworowicz, polska dziennikarka telewizyjna. Autorka programu interwencyjnego Sprawa dla reportera.
1963 Zmarła Aleksandra Piłsudska – żona marszałka Józefa Piłsudskiego.
1964 Beatlesi osiągają szczyt sławy, niesamowity fenomen – pięć utworów zajęło pięć pierwszych miejsc na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych.
1971 Urodził się Ewan McGregor, szkocki aktor. Popularność zdobył dzięki roli Marka Rentona – narkomana w filmie Trainspotting Znany jest też z roli Obi-Wana Kenobiego w Gwiezdnych wojnach i Christiana w Moulin Rouge.
1978 Ukazał się pierwszy album Genesis nagrany w trio (Banks/Collins/Rutherford) „…And Then There Were Three”.
1980 Zmarł Jesse Owens, czarnoskóry lekkoatleta amerykański. 4-krotny mistrz olimpijski – Berlin 1936 (100 m i 200 m, skok w dal, 4 × 100 m). Wielokrotny rekordzista świata. (ur. 1913).
1990 Nr 1 brytyjskiej listy przebojów „The Power” – SNAP.
1991 Wszystkie wojskowe struktury Układu Warszawskiego, powołane do życia 14 maja 1955 roku formalnie zakończyły działalność.
1995 Selena gwiazda muzyki latynoskiej została zastrzelona w Texasie przez szefową jej fan klubu Yolandę Saldivar, którą skazano następnie na dożywocie. W filmie biograficznym w postać artystki wcieliła się Jennifer Lopez.
2002 Nr 1 brytyjskiej listy przebojów: „Unchained Melody” – Gareth Gates; UK Top Album: „A New Day Has Come” – Celine Dion.
Imieniny obchodzą: Gwidon, Beniamin, Balbina
Gwidon to spolszczona wersja imienia Gwido, imię germańskie oznacza „dziecko lasu”. Gwidon jest pracowity i wytrwale dąży do celu. Marzy mu się dokonanie rzeczy wielkich. Nie lubi korzystać z rad innych. Jest życzliwy i taktowny.
Beniamin; w języku hebrajskim oznacza syna prawicy, prawej strony przynoszącej szczęście, imię znane ze Starego Testamentu. Według Biblii, Beniamin był najmłodszym, dwunastym synem Jakuba i Racheli. Stąd w polszczyźnie wyraz pospolity “beniaminek” oznaczający najmłodszego, ulubionego syna. Beniamin jest mężczyzną o silnie wyrobionym zmyśle i smaku artystycznym oraz dużym poczuciu humoru. Swojemu twórczemu charakterowi może dać ujście w muzyce, literaturze lub aktorstwie, natomiast nie za dobrze mu idzie z naukami ścisłymi. Lubi ciekawe życie, miłe towarzystwo i wystawne przyjęcia, co niestety wiąże się z dużymi wydatkami, a Beniamin jest dość rozrzutny. Potrafi być jednak bardzo rodzinny i oddany domowi. Lubi kolor zielony i wilki (te prawdziwe).
Balbina, żeńska forma imienia Balbin oznacza osobę bełkocącą, jąkałę. Balbina jest spokojna, bezkonfliktowa, ma duże talenty dyplomatyczne, dzięki którym wychodzi cało nawet z najbardziej kłopotliwych sytuacji. Jej wadą jest zbytnia rozrzutność.
Dodaj komentarz