Tajemnice “Budynia” – filmowa podróż w świat polskiej muzyki

W ostatnich latach polski dokument muzyczny zyskał na popularności, a jednym z najciekawszych tytułów, które ukazały się na kinowych ekranach, jest “Szkoda, że nareszcie”. To film Sebastiana Juszczyka, który w fascynujący sposób przybliża nam osobowość Jacka “Budynia” Szymkiewicza – jednej z najbardziej wyjątkowych postaci polskiej sceny muzycznej. Jego kariera, pełna wzlotów i upadków, odzwierciedla nie tylko osobiste zmagania artysty, ale także burzliwe czasy, w jakich przyszło mu tworzyć.

Jacek Szymkiewicz, znany przede wszystkim jako lider zespołów Pogodno oraz Babu Król, to artysta o niezwykle wszechstronnych talentach. W filmie zabierają nas w podróż po jego twórczości oraz życiu, które od zawsze były nierozerwalnie związane z muzyką. Szymkiewicz, jako autor tekstów i kompozytor, odznacza się niepoprawnym buntem i wyjątkową wrażliwością artystyczną. Jego przyjaciele i współpracownicy – tacy jak Katarzyna Nosowska, Krzysztof Zalewski czy Stanisław Soyka – podczas wywiadów dzielą się anegdotami, które rysują wielowymiarowy portret Budynia.

Film nie boi się poruszać trudnych tematów – zdrowie psychiczne artysty, uzależnienia oraz skomplikowane relacje międzyludzkie stają się kluczowymi wątkami narracyjnymi. Z jednej strony odbieramy Budynia jako niepokornego artystę, który poprzez swoją muzykę niejako krzyczy bunt wobec otaczającej go rzeczywistości lat 90. XX wieku. Z drugiej strony dostrzegamy człowieka zmagającego się z demonami przeszłości i wewnętrznymi lękami. Muzyka stała się dla niego nie tylko sposobem na zarabianie na życie, ale również formą terapeutyczną, narzędziem do autokreacji.

Jeden z najbardziej poruszających aspektów “Szkoda, że nareszcie” to sposób, w jaki film łączy różne formy ekspresji artystycznej. Dominujące w obrazie materiały archiwalne przeplatają się z nowoczesnymi animacjami i kolażami, co sprawia, że opowieść o Budyniu nabiera dodatkowej głębi i wymiaru wizualnego. Już podczas tegorocznego festiwalu Millennium Docs Against Gravity publiczność była zachwycona tą unikalną formą narracji. Widać w niej poszukiwanie nowych ścieżek w dokumentalistyce muzycznej, które łączą tradycję z nowoczesnością.

“Szkoda, że nareszcie” to nie tylko film o Jacku Szymkiewiczu, ale także przemyślane studium wpływu sztuki na jednostkę oraz społeczeństwo. Niezależnie od tego, czy jesteśmy fanami muzyki Budynia czy dopiero zaczynamy odkrywać jego twórczość, ta filmowa opowieść jest doskonałą okazją do refleksji nad tym, czym jest prawdziwa sztuka. Aby lepiej zrozumieć nie tylko samego artystę, ale także kontekst społeczny oraz kulturowy jego działań.

Film wart jest uwagi każdego miłośnika muzyki oraz wszystkich poszukujących inspiracji w opowieściach o ludziach, którzy odważnie podążają za swoją pasją. “Szkoda, że nareszcie” to niepowtarzalna okazja do poznania jednego z najciekawszych głosów polskiej muzyki lat ostatnich trzech dekad – głosu, który pomimo trudności nigdy nie przestał brzmieć.