“Sanatorium pod klepsydrą” według braci Quay – Mroczny świat wspomnień

„Sanatorium pod klepsydrą” to najnowsza produkcja braci Quay, poruszająca mistyczne i melancholijne wątki, które od zawsze fascynowały ich twórczość. Ten film, oparty na powieści Brunona Schulza, przenosi widza do tajemniczego sanatorium położonego u podnóża Karpat, gdzie czas zatrzymał się w martwym punkcie, a wspomnienia żyją własnym życiem.

Głównym bohaterem jest Józef, który przybywa do uzdrowiska, by odwiedzić swojego ojca. Jednak jego przybycie obfituje w zaskoczenie – mężczyzna odkrywa, że jego ojciec nie żyje, a sanatorium zdaje się być miejscem, w którym zegary przestały tykać. To jednak nie jest koniec opowieści; duchy przeszłości są obecne, a doktor Gotard objaśnia Józefowi wyjątkowy rodzaj opieki nad zmarłymi. Ich dusze zatrzymywane są w czasie, a życie trwa poza granicami śmierci. To fatalistyczne podejście do egzystencji skłania do refleksji nad naturą życia, śmierci oraz pamięci.

Film eksploruje ideę wspomnień jako klucza do zrozumienia samych siebie. W tym magicznym miejscu możemy doświadczyć alchemii obrazów dzięki specjalnemu pudełku optycznemu. Ta niezwykła maszyna pozwala wyjawić ukryte w siatkówce oka wizje, które przechowują zapomniane momenty. Bracia Quay umiejętnie wykorzystują techniki animacji poklatkowej i surrealistyczne obrazowanie, co czyni każdą sekwencję niczym dzieło sztuki.

Oglądając film, widzowie będą mogli towarzyszyć Józefowi w podróży przez jego przeszłość i przyszłość. Spotyka on ojca w różnych wcieleniach, na różnych etapach życia, co staje się pretekstem do dyskusji o utracie bliskich. Relacja ojca i syna jest ukazana w wielowymiarowy sposób – poprzez filtry czasu i nastrojowej atmosfery sanatorium odnajdują się zarówno radości, jak i smutki minionych dni.

Mimo otaczającej go magii, Józef w końcu staje przed wyzwaniem pogodzenia się ze stratą. Przez cały film obserwujemy jego wewnętrzną transformację. W pewnym momencie staje się on jedynym pasażerem tajemniczego pociągu, który zdaje się być metaforą jego drogi ku akceptacji rzeczywistości.

„Sanatorium pod klepsydrą” to nie tylko wizualna uczta dla oczu, ale również głęboko refleksyjny utwór, który zaprasza widzów do zastanowienia się nad czasem oraz naturą życia i śmierci. To opowieść pełna symboliki i emocji, która z pewnością pozostanie w pamięci na długo po zakończeniu seansu. Bracia Quay po raz kolejny udowodnili, że potrafią stworzyć film nie tylko jako medium rozrywkowe, ale też jako przestrzeń do zadumy nad właściwym sensem istnienia.