Malta Festival – CHARLOTTE VANDEN EYNDE – I’m Sorry It’s (Not) A Story

WP Zimmer II
CHARLOTTE VANDEN EYNDE I’m Sorry It’s (Not) A Story / TAREK HALABY

Próba zrozumienia mojej socjopolitycznej sytuacji poprzez artystyczne poszukiwania osobistej tożsamości w odniesieniu do konfliktu palestyńsko-izraelskiego, część I
Koncepcja: Tarek Halaby
Charlotte Vanden Eynde
Data: 2010-07-01
Godzina: 22:00
Cena normalna: 20 PLN
Cena ulgowa: –
Kup bilet
Czas trwania: 1 h 30
Miejsce: Stary Browar, Słodownia 3 piętro

Opis

Charlotte Vanden Eynde

I’m Sorry It’s (Not) A Story (50′) to próba zderzenia skojarzeniowego języka obrazów z czystym tańcem. Artystka poszukuje poezji w ruchu, balansuje między teatralnością a abstrakcją. Eksperymentuje ze znaczeniami i emocjami i każe widzom zgadywać, czym jest to, co właśnie oglądają. I’m Sorry It’s (Not) A Story domaga się osobistej interpretacji oglądającego. Jeśli poszukujecie gotowej historii, zawiedziecie się; kto jednak odmówi opowieści racji bytu, znajdzie się w tarapatach. I’m Sorry It’s (Not) A Story jest dokładnie tym: bajką, która nie jest opowieścią, a jednak nadal jest… opowieścią dla tych, którzy jej pragną.

Choreografia, taniec: Charlotte Vanden Eynde
Muzyka: Brigitte Fontaine „Où Vas-Tu Petit Garçon”, Lhasa „De Cara a la Pared/Face to the Wall” zremisowane przez Davida De Beukelaer
Współpraca artystyczna: Nada Gambier
Światło: Ann-Sophie Hoste
Obsługa: Elke Verachtert
Produkcja: wp Zimmer
Koprodukcja: Kaaitheater & Vooruit, we współpracy z BUDA & STUK

Tarek Halaby

Próba zrozumienia mojej socjopolitycznej sytuacji poprzez artystyczne poszukiwania osobistej tożsamości w odniesieniu do konfliktu palestyńsko-izraelskiego, część I

Tarek Halaby tak mówi o swoim projekcie: „Lubię myśleć o tym spektaklu jak o projekcie niedokończanym, jak o sytuacji, która trwa – dokładnie tak jak nierozwiązana wciąż pozostaje sytuacja Palestyńczyków. W zamyśle ten spektakl był tańcem. Jednakże pracując nad choreografią, zdałem sobie sprawę, że nie jestem w stanie przełożyć tego, co jest w mojej głowie, na ciało. Proces stał się zatem sam w sobie wyzwaniem: jak pokazać rzeczywistą sytuację Palestyńczyków w kontekście spektaklu? Humor stał się dla mnie sposobem zdystansowania osobistych uczuć. Sama praca stała się sposobem na pogłębienie wiedzy historycznej i politycznej, by lepiej zrozumieć złożoność mojej własnej tożsamości: amerykańskiego Palestyńczyka, urodzonego w Arabii Saudyjskiej, z amerykańsko-jordańskim paszportem, wychowanego w wierze katolickiej, od zawsze mówiącego tylko po angielsku, żyjącego w Stanach Zjednoczonych od 10 roku życia. Czuję, że od Palestyny dzieli mnie spory dystans, ale fakt pogubienia się we własnej tożsamości łączy mnie z wieloma Palestyńczykami. To właśnie (w dużym stopniu) oznacza dziś dla mnie być Palestyńczykiem”.

Koncept, choreografia, wykonanie: Tarek Halaby
Przy pomocy: Jana Ritsemy, Sandry Iché, Rabia Aghriba, mojego wujostwa Jeana i Samiry Halaby, Dr. Mahmouda Ashoura oraz wielu innych Palestyńczyków, którzy podzielili się ze mną swoimi doświadczeniami i dostarczali wiedzy o aktualnej palestyńskiej sytuacji.
Produkcja: wp Zimmer/Ilse Vandesande
Koprodukcja: P.A.R.T.S.