Spektakl Upadły anioły <6,6/99> jest owocem drugiego już spotkania seniorów i juniorów z przedstawicielami sztuk wizualnych, teatru i muzyki. Tegoroczna odsłona wyrosła na pracy z jednym z najważniejszych tekstów kultury śródziemnomorskiej – Biblii. Jej sensy i interpretacja znalazły odzwierciedlenie w dyskursywnej formie warsztatów, które stały się tworzywem spektaklu. W następstwie kilkunastotygodniowych interdyscyplinarnych warsztatów powstało przedstawienie o paraoperowym charakterze, ukazujące zarówno zgłębianie poszczególnych wątków Biblii, jak i efekt zdobytych teatralnych umiejętności oraz kompetencji.

Kim jest człowiek i jaka jest jego natura? Komu zawdzięcza swoje istnienie czy ktoś zawdzięcza swoje istnienie jemu? Czy człowiek skazany jest na bycie złym? Jaki jest sens ludzkiego istnienia? Czy Bóg wymyślił nas, czy my Boga? – to niektóre z pytań, które zadawaliśmy sobie podczas procesu.

Pod ich wpływem zadecydowaliśmy o wyborze fragmentów Biblii (Pieśń nad pieśniami, Genesis, Księga Salomona, Apokalipsa Św. Jana), które posłużyły do stworzenia libretta – dramaturgicznej osi spektaklu: Prolog, sc. 1. Stworzenie świata, sc. 2. Człowiek, sc. 3. Istota człowieczeństwa (Daddy cool),  sc. 4. Przemijanie, sc. 5. Stygmaty, sc. 6. Apokalipsa, Epilog.

Dopełnieniem tekstów, które – raz śpiewane, innym razem szeptane lub skandowane – jest wizualna warstwa spektaklu, która koncentruje się na stworzeniu znaków świata i wszechrzeczy.
Dzięki warsztatowi plastycznemu powstały dekoracje – synonimy zbytku i pychy – oraz projekcja, w której chcieliśmy uchwycić ulotność życia człowieka.
Teksty, oprawa muzyczna, scenograficzne ramy wypełniła teatralna ekspresja ciał wykonawców, tworząc przedstawienie o aniołach w skórze człowieka: Upadły anioły <6,6/99>.
Nasz spektakl nie chce podważać religijnych wartości, ale uaktywnić pytanie o sens ludzkiego bytu.

Sc. 2. Stworzenie świata

Stacja Zero
Pusty Peron
Motorniczy Kreator
W sterownicę
Palce wbite
Zaraz stworzy nam świat On! On! On!
Ma władzę
Ma siłę,
By rozpędzić ten pociąg
Gdzieś przed siebie
On wie lepiej
Czy dojedzie? I dokąd?

Niech z ciemności
Się wyłoni
Nam tu jasność i światło!
Stacja pierwsza
Dzień za nami..

Poszło dobrze i łatwo
Dnia drugiego
Zobaczycie
Jak ujarzmia się wodę
Wodę trzeba
Brać za mordę
Dać jej wycisk, nagrodę

Przeto wodę…
Przepoławiam!
Dzielę toń jej na ostro
Pół jej na dół,
Pół jej w górę

Won do Nieba, w nieboskłon!
A na ziemi,
Zachęceni
Wiarą w mą mądrość

Budujemy
Nadajemy
Kształty wodom i lądom
Tak nam zleci
Dzień trzeci
Kamień z prawa czy z lewa?
A w finale
Detale…
Trawy, krzaki i drzewa

Dnia czwartego
Dość tego!
O tym chyba już było?
Słońce, Księżyc
I gwiazdy…
Żeby wszystko świeciło!

Żeby świecić mógł każdy!
Świecić!
Żeby było
Jak w kinie
Ryby, płazy i ptaki!

Dnia piątego..
Dość tego!
Jest sobota! Ssą ssaki!

Koniec święta
Stworzenia
Nikt na wiecęj nie czeka
Apogeum Te Deum
Anioł  w skórze człowieka
(fragm. libretta)

sc. Istota człowieczeństwa (Daddy cool)|

Co zrobisz Ojcze Nasz,
Że Ci nie wyszedł cud..
Co zrobisz Ojcze Nam,
Że Anioł wad ma w bród?
Co zrobisz Ojcze Nasz –
Żeś gorzki zrobił miód

Tatuś, tatusia ból
Miała Ziemi być sól
Tatuś, tatusia ból
Z anioła wyrósł mu żul
(fragm. libretta)