„Dom Lalek” Henrika Ibsena powraca w Poznaniu – przenikliwa analiza rozpadłych więzi rodzinnych i zakłamania codzienności

W sercu Wielkopolski, na deskach Teatru Polskiego w Poznaniu, szykuje się teatralne wydarzenie, które z pewnością wytrąci widzów z równowagi i zmusi do gorzkiej refleksji nad kondycją współczesnych rodzin i moralności. Na podstawie legendarnego dramatu Henrika Ibsena „Dom Lalek” powstaje nowa, poruszająca inscenizacja pod okiem reżysera Tadeusza Pyrczaka. To opowieść o trójce dorosłych dzieci Nory i Torvalda, którzy po latach oglądają dom – zarówno ten fizyczny, rodzinny, jak i metaforyczny – przez pryzmat rozbitych wspomnień, milczeń i tęsknot.

Ibsenowski dramat, choć osadzony w XIX wieku, zdaje się mieć niezwykłą siłę aktualizacji właśnie dzisiaj. To historia o tragicznym cieniu pozoru rzucającym się na autentyczność życia rodzinnego oraz o tym, co dzieje się, gdy fundament domu zaczyna się walić pod naciskiem kłamstwa – czy to ukrywanego z powodu społecznych norm, czy też wypieranego z własnej świadomości.

Teatr jako zwierciadło współczesności – echo Ibsena w XXI wieku

Choć od pierwszej premiery „Domu lalek” minęły już prawie 150 lat, diagnoza Ibsena pozostaje boleśnie aktualna. Reżyser zadaje pytania, które jak echo powracają w polskich statystykach: co roku ponad 50 tysięcy rozwodów nie jest już tylko suchą liczbą, lecz świadectwem bolesnych ubytków w strukturach rodzinnych. Dziesiątki tysięcy małoletnich dzieci każdego roku zostają objęte kuratelą lub orzeczeniami wyroków rodzinnych. W atmosferze indywidualizmu i wolności niejednokrotnie brakuje spójnego języka wspólnoty, odpowiedzialności i zaufania.
Ibsen pytał: Co dzieje się z domem, gdy jego fundamentem jest tylko fasada? Dzisiejsza inscenizacja zamiast szukać czarno-białych winnych stawia pytanie znacznie głębsze: co dziś podkładamy pod fundament naszych domów, rodzin, relacji?

Od Nory do dzieci – przeszłość spleciona z teraźniejszością

W centrum przedstawienia pojawia się postać Nory – kobiety, która w dramat cierpienia i przewrotności społecznych norm wstąpiła na ścieżkę walki o własne szczęście i samostanowienie. Jednak nasze spojrzenie skupia się nie tylko na jej wyborach, lecz przede wszystkim na ich konsekwencjach dla trójki jej dorosłych dzieci. To właśnie one wracają do rodzinnego mieszkania, by zmierzyć się z odłamkami pamięci – obrazów, słów, dźwięków i zapachów, które zatarły się na kartach czasu, ale nadal wracają uporczywie.

Dzieci dorastały obok napięć dorosłych i kłótni, których sens uciekał im w chaosie emocji. Wowszem – decyzje rodziców raniły ich na wiele sposobów. Jednocześnie jednak to właśnie te decyzje pozwoliły komuś przetrwać. Reżyser podkreśla brak jednoznacznych wyroków moralnych – nikt nie jest w pełni winny ani całkiem niewinny; raczej wszyscy znajdują się w skomplikowanej sieci wzajemnych zależności i kompromisów.

Kierkegaard i pustka istnienia – teatr jako przestrzeń refleksji

„Dom Lalek” staje się tu opowieścią o nieskończonym pragnieniu miłości i sensu po rozpadzie rodziny i jej iluzorycznego porządku. Kierkegaardowska pustka egzystencjalna nie jest jedynie filozoficzną tezą, ale codziennym doświadczeniem bohaterów – niedoborem znaczeń domagającym się nazwania i uporządkowania. Przeszłość zamknięta w rekonstruowanych wspomnieniach świadków jawi się jako mozaika sprzecznych wersji zdarzeń. Gdy historie tak mocno różnią się od siebie, jak znaleźć sprawiedliwość?

Pytania stawiane przez inscenizację są trudne: czy dzieci mają prawo winić matkę za wybór osobistego szczęścia? Czy można oczekiwać bezwarunkowej miłości nawet wtedy, gdy wybory rodziców prowadzą do rozbicia rodziny? Jak złożyć dom z rozrzuconych części, które nie pasują do pierwotnego rysunku? I najtrudniejsze z nich: czy potrafimy zaakceptować brak odpowiedzi na te fundamentalne pytania?

Premiera i obsada – wielki teatr w sercu Poznania

Spektakl, przygotowywany w Teatrze Polskim w Poznaniu od jakiegoś czasu pod czujnym okiem Tadeusza Pyrczaka (reżyseria, adaptacja i światło), scenografia i kostiumy autorstwa Jerzego Basiury oraz muzyka Bartosza Dziadosza obiecują połączenie klasycznego dramatu z nowoczesnym językiem teatralnym i środkami wyrazu.

Premiera odbędzie się 23 stycznia 2026 roku o godzinie 19:00 w Sali Malarnia poznańskiego Teatru Polskiego (nr 4223). W roli śmiałej rodziny pojawią się znakomici aktorzy: Alan Al-Murtatha, Piotr B. Dąbrowski, Michał Kaleta, Denis Kudijenko oraz reprezentacja kobiet – Monika Roszko, Aleksandra Samelczak, Alona Szostak i gościnnie Zuzanna Wieczosek.

Spektakle będą wystawiane również 24, 25, 27, 28, 29, 30 i 31 stycznia oraz 1 lutego 2026 roku.

Rezerwacje można dokonywać kontaktując się z Biurem Obsługi Widzów Teatru Polskiego mailowo na adres rezerwacja@teatr-polski.pl lub telefonicznie pod numerem +48 61 8520541 lub +48 61 8525628.

Podsumowanie

Nowa odsłona „Domu lalek” to teatralna wyprawa do zakamarków pamięci i rodzinnych traum. To spektakl o tym, jak trudno jest wybaczyć przeszłości i jak wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi. Sztuka Ibsena ponownie stawia lustro naszej codzienności – zwiastuje nie tyle krytykę dawnych obyczajów co gorzkie pytania o współczesne fundamenty naszych domów i relacji. W erze indywidualizmu bez języka wspólnoty i wolności bez odpowiedzialności ten spektakl jawi się jako potrzebna refleksja nad tym, co jest naprawdę trwałe i prawdziwe.

Przyjdźcie do Malarnianej sali Teatru Polskiego – by raz jeszcze zastanowić się nad tym, co kryje się za fasadą rodziny i jak wytrzymać siłę prawdy tam gdzie prawda wydaje się być niewygodna. „Dom lalek” Henrika Ibsena czeka na Was ze swoimi tajemnicami pod Nowym Rokiem teatralnym!