Opętanie – Legenda polskiego kina lat 80.

Andrzej Żuławski, jeden z najważniejszych reżyserów polskiego kina, w swoim filmie „Opętanie” z 1981 roku po raz kolejny zaskakuje widza i skłania do refleksji. Ten niezwykle intrygujący obraz powstał w trudnych czasach, gdy twórczość artystów była ściśle kontrolowana przez ówczesne władze komunistyczne. „Opętanie” to nie tylko dzieło sztuki filmowej, ale i manifest niezależnej twórczości, która przetrwała próby czasu, zdobywając międzynarodowe uznanie, a jednocześnie pozostając w cieniu w rodzimej Polsce.

Film ten, nagrodzony na prestiżowym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, jest drugim francuskim projektem Żuławskiego po jego wybitnym „Na srebrnym globie”, który został brutalnie przerwany przez cenzurę. Ta historia opowiada o różnorodności ludzkich emocji i wewnętrznych zmagań, eksplorując temat opętania nie tylko w sensie dosłownym, ale również metaforycznym. W „Opętaniu” Żuławski łączy elementy horroru, psychologii i dramatu, tworząc wyjątkową atmosferę rodem z koszmaru.

Mimo wielu laurów i uznania za granicą, „Opętanie” nigdy nie doczekało się szerokiej dystrybucji w Polsce. Taki stan rzeczy był wynikiem polityki władz komunistycznych, które nie wydawały zgód na pokaz filmów autorów mogących być uznawanych za „nielojalnych” wobec systemu. W tym kontekście przypadek Żuławskiego nie był odosobniony – wielu polskich twórców, takich jak Jerzy Skolimowski z „Fuchami” czy Andrzej Wajda z „Miłością w Niemczech”, spotkało się z podobnym losem.

W latach 80. jedyną okazją do obejrzenia „Opętania” dla rodzimych widzów były Dyskusyjne Kluby Filmowe oraz sporadyczne przeglądy zagranicznej twórczości Żuławskiego. Te kameralne wydarzenia stawały się miejscem spotkań pasjonatów kina, którzy pragnęli na własne oczy zobaczyć dzieło, które budziło zainteresowanie i kontrowersje zarazem. Z perspektywy czasu film ten można uznać za przełomowy i kultowy – przedstawia nie tylko walory artystyczne, ale także stanowi ważny kawałek historii polskiej kinematografii.

Warto podkreślić, że „Opętanie” jest filmem, który na wielu poziomach bada tajemnice ludzkiej psychiki, oscylując między rzeczywistością a surrealizmem. Oparta na osobistych doświadczeniach reżysera fabuła wciąga widza w głąb labiryntu uczuć i pragnień głównych bohaterów. Film rozbiera na czynniki pierwsze ludzkie namiętności oraz lęki, które tak często skrywamy przed światem.

Zarówno z artystycznego, jak i historycznego punktu widzenia, „Opętanie” pozostaje jednym z najważniejszych dzieł kinematografii polskiej. Jego niezapomniane obrazy, intensywne emocje oraz poruszająca fabuła wciąż przyciągają uwagę nowego pokolenia widzów. Filmy Żuławskiego to nie tylko sztuka w czystej postaci – to także odważne komentarze na temat rzeczywistości, które nawet po latach potrafią wzbudzać emocje i skłaniać do refleksji na temat miejscem sztuki w życiu społecznym.

Dzięki takim dziełom jak „Opętanie”, polska kinematografia znalazła się na mapie światowej, pokazując, że sztuka może być zarówno piękna, jak i odważna w swoim wyrazie. Warto więc szukać możliwości, by poznać to ważne dzieło Andrzeja Żuławskiego, które pozostaje echem niezwykle burzliwych czasów w Polsce.