MONOLIT – taniec przyszłości, który zadaje pytanie o sens ludzkiej egzystencji

W dobie, gdy granice między światem realnym a wirtualnym rozmywają się z dnia na dzień, a człowiek coraz śmielej redefiniuje swoje istnienie za pomocą technologii, na scenie Poznania pojawia się spektakl, który stawia fundamentalne pytania o tożsamość i kondycję współczesnego człowieka. „MONOLIT” to nie tylko spektakl tańca współczesnego, ale prawdziwa filozoficzna podróż w głąb ery posthumanizmu – czasów, w których ciało miesza się z maszyną, a emocje ustępują miejsca perfekcyjnie zaprojektowanym formom.

Człowiek i maszyna – gdzie kończy się jedna rzeczywistość, a zaczyna druga?

W świecie „MONOLITU” widzimy pokolenie, które wyzbywa się swoich naturalnych ograniczeń, dążąc do nadczłowieczeństwa. Posthumanistyczne wizje nieśmiertelności dzięki integracji z maszynami stają się nie odległą fantazją, lecz platońskim ideałem, który zdaje się zyskiwać realność. Jednakże taka transformacja pociąga za sobą ważne pytania – czy w tej procesie nie zatracamy właśnie tego, co definiuje nas jako ludzi? Co z przypadkowością, autentyczną ekspresją i emocjonalną głębią? Wirtualne światy – skrócone do bezcielesnych przestrzeni, w których bodźce i pragnienia są konsumowane natychmiastowo i bez wysiłku – kuszą łatwością i intensywnością doznań, ale równie łatwo prowadzą nas w pułapkę uzależnienia od sztuczności.

Spektakl „MONOLIT” staje się tu symbolicznym lustrem odbijającym naszą kondycję. Tajemniczy tytułowy monolit jest czymś więcej niż tylko nieruchomą, bezosobową formą – to znak naszych aspiracji do transcendencji, dążenia do zrozumienia rzeczywistości poza granicami ludzkiego pojmowania. Ale czy naprawdę ta transcendencja jest wyzwoleniem? A może raczej rodzajem nowoczesnego zniewolenia, które skutecznie pozbawia nas magii bycia, tajemnicy śmierci i całej sfery uczuć?

Sztuka jako przestrzeń interpretacji emocji w erze cyfrowej

„MONOLIT” to także apel o nową estetykę – taką, która próbuje nadać sens emocjom w świecie, gdzie dotyk, strach czy miłość zatracają swoją pierwotną moc. Sztuka tańca ożywia pytania o to jak interpretować ludzkie uczucia na nowo. Czy można poczuć autentyczne wzruszenie w czasach, gdy emocje podlegają już mediacjom technologicznych interfejsów? Czy emocjonalna ekspresja może istnieć bez cielesnej obecności i „przypadkowego” wymiaru doświadczenia?

Sceniczna choreografia Rainera Behrna, wsparta znakomitym zespołem tancerzy – w składzie m.in. Maksymilian Bańdon, Evelyn Bluen czy Mateusz Krzysiak – kreuje właśnie przestrzeń wielowymiarowej narracji: taniec łączy elementy organicznego ruchu z mechaniką nowoczesnych form, balansując pomiędzy człowiekiem a maszyną.

Fenomenalne wsparcie muzyczne – od elektroniki po folkowe inspiracje

Muzyka spektaklu to prawdziwy kalejdoskop dźwiękowych inspiracji. Dawid Dąbrowski stworzył oprawę muzyczną w duchu eksperymentu i futurystycznej estetyki, współpracując z artystami z różnorodnych środowisk muzycznych: od awangardowego Teip Trio (Arne Bredesen, Jens-Jonas, Francis Roberts), przez post-punkowy koloryt Shortparis, po elektroniczne pejzaże Amon Tobin czy mistrzowskie improwizacje Colina Stetsona i Sarah Neufeld. Ta unikalna fuzja brzmień buduje niepokojącą i fascynującą aurę spektaklu, która podkreśla jego tematyczne przesłanie.

Sposób na przeniesienie wizji w rzeczywistość sceny

Realizacja wizualna spektaklu jest dziełem takich mistrzów jak Izabela Sitarska (koncepcja wizualizacji) czy Maciej Waleszczyk (projekt i opracowanie wizualizacji). Scenografia autorstwa Andrzeja Grabowskiego współgra z rozbudowaną choreografią oraz światłem zaprojektowanym przez Michała Stenzela. Kostiumy stworzone przez Yarynę Andrushkon oraz czuwanie Halyny Shchupak jako asystentki ruchu scenicznego sprawiają, że „MONOLIT” na scenie przybiera niemal hipnotyczny charakter.

Całość dopracowana jest z najwyższą techniczną precyzją – realizacja dźwięku i video Michała Beszczyńskiego wraz z kierownictwem technicznym Dariusza Szych zapewniają spektaklowi nowoczesną formę i maksymalny efekt immersji na widowni.

Kalendarium premiery i dostępność

• Premiera spektaklu: 28 kwietnia 2025 roku
• Miejsce: Polski Teatr Tańca w Poznaniu
• Wydarzenie: V Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca „Granice Natury – Granice Kultury”
• Czas trwania: 100 minut
• Sugerowany wiek widzów: 12+

Bilety można nabywać za pośrednictwem serwisu bilety24.pl oraz bezpośrednio w siedzibie Polskiego Teatru Tańca (godz. 10:00 – 18:00). Ceny biletów wahają się od 40 do 90 złotych, a ulgowe przysługują posiadaczom kart rodzinnych i senioralnych.

Podsumowanie

„MONOLIT” to nie tylko spektakl inspirowany estetyką posthumanizmu – to przede wszystkim refleksja nad tym, co oznacza być człowiekiem w epoce dominacji technologii i cyfrowej rzeczywistości. Poznańska scena stanie się miejscem ścierania się dwóch światów – organicznego chaosu ludzkiego bytu oraz surowej symetrii maszynowej perfekcji.

Dla każdego miłośnika tańca współczesnego, eksperymentalnej muzyki oraz szeroko pojmowanej sztuki performatywnej „MONOLIT” będzie wydarzeniem obowiązkowym. Zdecydowanie warto zanurzyć się w tej intrygującej opowieści o przyszłości nas wszystkich – między ciałem a cyfrowym niebytem.

Poznajcie tę niezwykłą produkcję i dajcie się porwać w wir pytań o prawdziwą naturę istnienia już tej wiosny w sercu Wielkopolski!