reż. Wilhelm Sasnal, Anna Sasnal | Polska, Wielka Brytania 2013 | 66 min.

Bohaterowie ? stary mężczyzna, kobieta i dziecko ? funkcjonują w cieniu przemysłowego molocha jakim są zakłady azotowe i ograniczają swoje życie do serii pustych rytuałów.

Inkoo Kang, Indiewire.com:

?Huba? wgryza się w odbiorcę. Wychodząc z kina niesiemy ze sobą coś więcej niż zapisane w pamięci obrazy, dźwięki, ujęcia ? ciszę, która huczy, trudne do zdefiniowana emocje, niemal wilgotne kolory.

Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza:

Tym, co wyróżnia ?Hubę? korzystnie na tle poprzednich filmów Sasnala, jest intensywność i niewinność widzenia, naturalna malarskość kadru, która cechowała niegdyś polskie dokumenty ? Karabasza, Ślesickiego, Kieślowskiego ? których ambicją było ukazanie ?świata nieprzedstawionego?. [?] Jest w tym pewien paradoks, na którym balansuje wizja Sasnalów: odrażająca i piękna równocześnie. Chwilami ? czyste kino, oglądane z nabożeństwem, w nabitej do ostatniego miejsca sali Berlinale. Pod sam koniec dostaliśmy przebłysk innego, fascynującego festiwalu.

Małgorzata Sadowska, Newsweek:

To, co najciekawsze w polskim kinie, nie przychodzi dziś ze szkół filmowych, ale ze świata sztuk wizualnych, czego dowodem ?Huba? ? najnowszy i zarazem najlepszy film Anki i Wilhelma Sasnalów.

Michał Walkiewicz, Filmweb:

Sasnalowie nie uciekają się ani do ironii, ani do przesadnej czułości. I pewnie dlatego ich głos brzmi tak czysto. ?Huba? jest katalogiem wszystkich powstałych po transformacji układów społecznych. Od lekarskiego ?niech siada? i umoralniających dyskusji na temat wychowania dzieci po instytucję rodziny jako taką ze wszystkimi jej cielesnymi i intelektualnymi gorsetami. To świetne, humanistyczne kino [?].