Miłość na krawędzi: “To nie mój film”

W polskim kinie trudne tematy dotyczące relacji międzyludzkich często stają się inspiracją dla wyjątkowych opowieści. „To nie mój film” to produkcja, która w zabawny, a zarazem emocjonalny sposób podejmuje kwestię wieloletnich związków, które z czasem mogą stracić iskrę. Reżyserzy z łatwością potrafią balansować pomiędzy komedią a dramatem, co sprawia, że widzowie mogą odczuwać intensywne emocje, identyfikując się z bohaterami.

Wanda i Janek, główni bohaterowie filmu, to para, której miłość, mimo długoletniego trwania, napotkała na sporo przeszkód. Ich relacja przypomina kabel od ładowarki: niby jeszcze działa, ale jest w takim stanie, że nie wiadomo, ile czasu jeszcze mu zostało. Ich interakcje pełne są wzajemnych złośliwości i kłótni, z których trudno wyłowić sens. I właśnie w momencie kryzysu postanawiają przejść do działania – decydują się na wyprawę ostatniej szansy, która ma ratować ich związek przed zagładą.

Decyzja o wspólnej podróży nad brzeg zimowego Bałtyku staje się dla nich nie tylko sposobem na odbudowę więzi, ale także pretekstem do przemyślenia wszystkiego, co do tej pory zbudowali razem. Kupując sanki i ładując na nie tylko najpotrzebniejsze rzeczy, wyruszają w drogę, która stanie się dla nich formą terapii. Każdy krok na śnieżnym molo to kolejne pokonywanie barier – emocjonalnych i fizycznych. Wspólne doświadczenia wiążą ich na nowo, zmuszają do konfrontacji ze swoimi słabościami i lękami.

Film jest przykładem świetnego rzemiosła aktorskiego – duet odtwórców ról głównych fenomenalnie oddaje dynamikę związku. Ich chemia jest zarówno oszałamiająca, jak i tragiczna. Oglądając ich potyczki słowne i emocjonalne, widz ma okazję zastanowić się nad własnymi relacjami. Gdzie leży granica między miłością a przywiązaniem? Co zrobić, kiedy miejsce obok kogoś, kogo kochamy, staje się przysłowiowym pustym krzesłem przy stole?

“To nie mój film” to również spektakularna gra plenerowa, w której malownicze krajobrazy zimowego Bałtyku są tłem dla ich poszukiwań. Każdy kadr zachwyca feerią kolorów i kontrastów, a dźwięk fal rozbijających się o brzeg wprowadza widza w kontemplacyjną atmosferę.

Wraz z rozwojem fabuły widzowie będą świadkami nie tylko wewnętrznych walk postaci, ale również zabawnych momentów, które łagodzą napięcie – przykładowo, interakcje z napotkanymi po drodze osobami tworzą sytuacje komiczne pełne ciepła. Czasem jest to sąsiad turysta, innym razem zaskakujący lokalny artysta – każdy z nich dodaje coś do życia Wandy i Janka.

Film kończy się niejednoznacznie – widzowie zostają z pytaniem: czy miłość można naprawić? „To nie mój film” to historia o wzlotach i upadkach miłości, która pokazuje, że każdy związek przechodzi przez trudne chwile i wymaga od nas nieustannego wysiłku. Przekładając napięcia na uniwersalne uczucia, ta produkcja staje się nie tylko zabawnym obrazem frustrujących zawirowań w miłości, ale również refleksją nad tym, co naprawdę oznacza być z kimś „na zawsze”.

Czy Wanda i Janek znajdą sposób na przetrwanie? A może ich wyprawa zakończy się rozstaniem? Odpowiedzi na te pytania należy szukać nie tylko w filmie, ale również we własnych sercach.