Posthumanizm w tańcu: Monolit jako symbol transformacji naszej tożsamości

W dobie posthumanizmu, w której granice czasu i przestrzeni zacierają się w wyniku dynamicznego rozwoju technologii, stajemy w obliczu fundamentalnych pytań dotyczących naszej tożsamości i człowieczeństwa. W miarę jak człowiek dąży do przekształcenia siebie w nadczłowieka i osiągnięcia nieśmiertelności dzięki połączeniu z machiną, różnice pomiędzy tym, co ludzkie, a techniczne stają się coraz mniej wyraźne.

Świat wirtualnych przestrzeni, gdzie fizyczność zdaje się być jedynie wspomnieniem, oferuje możliwość natychmiastowego zaspokojenia pragnień na niespotykaną wcześniej skalę. Jednakże, czy ta wszechobecna wygoda nie prowadzi do erozji znaczenia życia? Uzależnienie od wirtualnej rzeczywistości może zagrażać autentycznym doświadczeniom i prawdziwej istocie naszego istnienia.

W kontekście tej nowej rzeczywistości sztuka nabiera nowego wymiaru. Przestaje być jedynie odbiciem rzeczywistości, a staje się reinterpretacją, która próbuje odnaleźć sens w świecie pozbawionym emocji. Jak więc pojawią się nowe estetyki miłości, strachu czy tęsknoty, gdy bodźce takie jak dotyk, uczucia, a nawet śmierć tracą na znaczeniu? Co stanie się z nami jako ludźmi, gdy wprowadzimy się w syntetyczny porządek, gdzie przypadkowość i prawdziwa ekspresja ustępują miejsca precyzyjnie zaprojektowanym formom?

W tym kontekście na scenie pojawia się MONOLIT – tajemniczy, wręcz boski symbol, który nie tylko staje się świadkiem tych przemian, ale również katalizatorem głęboko zakorzenionych zmian w społeczeństwie. MONOLIT, w swej bezosobowej i nieruchomej formie, przywołuje na myśl dążenie do zrozumienia tego, co niepojęte. Ta forma transcendencji skłania nas do refleksji nad tym, czy prowadzi ona do wyzwolenia, czy raczej staje się nowym rodzajem zniewolenia – takim, które odbiera nam tę pierwotną magię i tajemnicę istnienia.

W obliczu tych wymiarów współczesności pojawia się niepewność naszej egzystencji. W jaki sposób możemy odnaleźć siebie w cyfrowym oceanie? Czy jesteśmy skazani na utonięcie w świecie, który nie pozwala na prawdziwe przeżywanie emocji?

Choreografia spektaklu MONOLIT, stworzona przez Rainera Behrna, wprowadza widza w świat pełen ruchu i ekspresji, ukazując zmagania ludzkiej tożsamości w obliczu technologicznej dominacji. Asystentką spektaklu jest Halyna Shchupak, która wspiera artystyczną wizję Behrna, często podkreślając ważność współpracy w procesu twórczym.

Kostiumy kreowane przez Yarinę Karasovan są nie tylko elementem wizualnym – stanowią one także metaforę przekształcenia ciała w erze posthumanizmu. W połączeniu z innowacyjną wizją video Izabeli Sitarskiej tworzą one wielowymiarowy obraz tej nowej rzeczywistości.

Tancerze – Maksymilian Bańdon, Evelyn Blue, Momoko Denn, Julia Hnatów, Patryk Jarczok, Mateusz Krzysiak, Aleksandra Kuś, Daniel Michna oraz Katarzyna Niżnik – w swoich rolach ukazują różnorodność ludzkich emocji i dążeń. Każdy ruch opowiada historię o nadziejach i lękach towarzyszących przemianom cywilizacyjnym.

Kalendarium: 23-25 października 2023 roku w Teatrze Nowym będzie można zobaczyć spektakl MONOLIT. To wyjątkowe wydarzenie artystyczne otworzy przed widzami drzwi do refleksji nad granicami ludzkiej egzystencji w czasach niezwykłych przemian technologicznych.

W czasach niepewności związanej z naszą tożsamością i relacjami społecznymi MONOLIT staje się nie tylko symbolem dążeń ku transcendentnemu, ale również przypomnieniem o tym, że nasza pierwotna natura pełna jest magii oraz tajemniczego piękna istnienia. Właśnie w tym kontekście sztuka ma za zadanie zachować to, co najbardziej ludzkie – emocje, serce i duszę. Czy uda nam się odnaleźć równowagę pomiędzy technologią a uniwersalnymi wartościami? Czas pokaże.