Performance w coctail-barze

W trakcie trzech godzin, trzy artystki związane z Performance Art Oslo zaprezentują artystyczny performance. Symultaniczne działania dedykowane zastanej przestrzeni odbędą się w Galerii Raczej w danym budynku Hortexu przy Głogowskiej.

Liv Kristin Holmberg, Franzisca Siegrist i Johanna Zwaig przeniosą na lokalny – poznańskie grunt odrębne punkty widzenia wychodzące z różnych doświadczeń kulturowych i odmiennych praktyk: teatru, muzyki i sztuk wizualnych. Miejsce zdarzeń – łazarska Galeria Raczej – jego historia, otoczenie staną się głównym punktem wyjścia dla działań, które współistniejąc w czasie anektować będą różne powierzchnie byłego coctail-baru.

Wstęp wolny. Po performances organizatorzy zapraszają na spotkanie i dyskusję z artystkami. The time it takes, sobota / 18 kwietnia 2015, 18.00-21.00. Galeria Raczej / Perfex, ul. Głogowska 29, Poznań

Liv Kristin Holmberg (ur.1980) magister sztuki Kunsthøgskolen oraz Oslo Kunstakademiet, studiowała też filozofię, psychologię i muzykologię na uniwersytetach w Oslo i Berlinie (Humbolt-Universitaet). Adeptka Norweskiej Muzycznej Akademii, Akademii Muzyki w Geteburgu, Konserwatorium w Kristinsand i Sibelius Academy (Helsinki). Zajmuje się grą na organach; jest performerką pracującą z rytualnymi formami teatru opartymi na filozofii utopijnej. www.livkristinholmberg.no

Franzisca Siegrist, (ur.1984) absolwentka Universytetu La Laguna na Teneryfie (Hiszpania) oraz Politechniki w Walencji, obecnie związana ze sceną artystyczną w Oslo. Pracuje z obiektem, instalacją i performance. Współzałożycielka PAO – Performance Art Oslo; pokazywała swoje działania i prace w wielu krajach w Europie, Azji oraz w Stanach Zjednoczonych. http://www.franzisca-siegrist.com/

Johanna Zwaig (ur. 1975) studiowała teatr w L’École Internationale de Théâtre Jacques Lecoq, w Paryżu, uczyła się również flamenco w Jerez de la Frontera, Sewilli, Madrycie, Paryżu i Oslo. Jej prace prezentowane były w wielu muzeach Nowegii i Paryżu. W ostatnich latach pracuje z powtarzalnością symbolicznych gestów i akcji, ciemnymi pieśniami flamenco, których nauczyła się od Andaluzyjskich gitanos, by stworzyć skoncentrowaną przestrzeń dla refleksji. www.johannazwaig.com